Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

AUTÉNTICOS TAL VEZ - ALBERGUE -
Per molts anys, Ximena777 !
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 TÍTULO PRIMERO 
 
 
  Eines
 
General: LA ILÓGICA E INTERMINABLE BÚSQUEDA DE LA FELICIDAD
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 2 del tema 
De: moriajoan  (Missatge original) Enviat: 07/05/2010 10:25

 

(DESCARGAR TEXTO EN FORMATO POWER POINT

CLIC25252520AQU252525C32525258D.gif picture by vislumbrar
 
Circle20cream.gif picture by vislumbrar
 

LA ILÓGICA E INTERMINABLE BÚSQUEDA DE LA FELICIDAD

por Francisco-Manuel Nácher

La vida es hermosa. Pero no nos damos cuenta. Nos la pasamos

esperando que llegue algo que la hará feliz. Y, esperando ese algo, que

nunca llega, aunque miles de veces parece próximo, se nos pasa y se nos

acaba sin habernos proporcionado ese momento de felicidad.

Curiosamente, sólo hallamos atisbos de plenitud y de dicha

recordando momentos pasados, que entonces no nos parecieron

especialmente felices, o imaginando momentos futuros, adornados con

toda suerte de circunstancias deseables.

Sin embargo, ni el pasado ni el futuro existen. Y, por tanto, la

felicidad que pueden proporcionarnos es una felicidad artificial, de

ficción y que no acaba de satisfacernos.

Pero, ¿qué hacemos con el presente? Desgraciadamente, se nos

escurre entre los dedos sin que nos paremos a estudiarlo, de tan

preocupados como estamos por ese momento feliz, tan esperado y que,

no sé por qué misteriosa razón, ubicamos siempre en el futuro.

Tratemos, desde hoy, sin embargo, de mirar al presente, ese

presente que siempre está ante nosotros, en nosotros, y puede que nos

llevemos una grata sorpresa. Porque, mientras nos sentimos

desgraciados, el mundo que nos rodea está preñado de belleza, de

armonía, de gracia, de equilibrio, de música, de felicidad...Y, mientras,

ciegos a todo menos a nuestro egoísmo, nosotros lamentamos cualquier

contratiempo, a nuestro alrededor cantan los pajarillos y las plantas abren

sus capullos y ríen los niños y el sol transforma en diamantes las gotas de

rocío y las nubes dibujan mil figuras en el cielo y la mar arrulla

continuamente a la playa adormecida y las mariposas adornan el cielo y

las flores lo llenan todo con sus aromas...Y nosotros, ciegos y sordos y

ajenos a todo, excepto a nuestra fantasía egoísta, no vemos nada ni oímos

nada ni percibimos nada y nos sentimos solos y olvidados y

desamparados y desgraciados, en medio de la dicha y la plenitud y la

alegría y la vida, que lo llenan todo, que lo constituyen todo...

¿Por qué no damos un frenazo en esa estúpida huída hacia delante

en que hemos convertido nuestra existencia, y disfrutamos la belleza y la

plenitud y la armonía de que está repleto cada instante? Es sólo cuestión

de intentarlo, de mirar dentro de las cosas y dentro de nosotros mismos, y

pronto veremos la mano de Dios que, incesantemente, vela por nosotros,

nos ayuda, nos acaricia, nos protege y nos empuja suavemente hacia

delante posada en nuestro hombro...

Cada instante, pues, cada persona, cada animal, cada ser, cada

acontecimiento, están llenos de vida, de luz y de amor. Sólo tenemos que

mirar, y veremos. Y dejaremos de sentirnos desgraciados. Y de esperar

ese momento en que nos llegará la felicidad que ya tenemos y que no

habíamos aprendido a ver ni a disfrutar.

* * *

 

 

 

 
 


Primer  Anterior  2 a 2 de 2  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 2 del tema 
De: talvez Enviat: 09/05/2010 00:55
 
 
 

 

Hola MoriaJoan, cuánto tiempo, me alegra leerte

 

 

Bueno, de alguna forma es interminable porque estamos programados para buscar siempre más satisfacción, e ilógica.. quizá porque no se encuentra cuando se busca, sino más bien se aparece, se siente cuando menos lo esperas,

 

Sin embargo, por qué decir que es ilógica su búsqueda si nos anima a que la “busquemos” en el día a día?

 

No quiero echar jarros de agua fría, que por cierto, falsa felicidad sería aquella que se “enfriara” por un distinto punto de vista.  Pero igual que hay pájaros y capullos floreciendo, hay miseria y dolor al mismo tiempo, ya no esa miseria y dolor egoísta de uno mismo, si no el de millones de seres humanos.

Una huída hacia delante me parece que hacemos cuando queremos cerrar los ojos a otra cosa que no sea el sol y las flores, Yo apuesto a amar la vida que lo es todo y a no ser la causa del sufrimiento del otro. Es , en mi opinión la mejor manera de ayudar a que esa felicidad nos encuentre a nosotros en lugar de pasar la vida buscándola.

 

Muchas gracia Moria

 

 

 



 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats