Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

Amigosdeaquiydeallacompartiendo
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 General 
 ♥.·:*BIENVENIDO AL GRUPO*:·. ♥ 
  
 Presentate aqui 
  
 Cartelitos para responder 
 Dia de la semana 
  
 Amparito--clase psp 
 Tutoriales varios 
  
 Poemas 
 Reflexiones 
 Fondos listos 
 Retos 
 Hogar-Varios 
 Buzones personales ... 
  
 
 
  Eines
 
General: == Frente al espejo
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 4 del tema 
De: ◘ Sire ◘  (Missatge original) Enviat: 07/11/2012 17:32
 
 

 

Frente al espejo 

Virginia Gawel

  

 

Yo, que comí la cáscara

por no merecer la pulpa.

Yo, que le creí a la culpa

y me escondí tras su máscara.

 

Yo, que me abofeteé y me dije

los más obscenos insultos,

que me negué a darme indultos

condenándome a estar triste.

 

Yo, que suicidé a mi anhelo

para lograr ser querido.

Yo, que me enemisté conmigo,

truncando todos mis vuelos

 

Yo, que me escupí en la cara,

abusador de mí mismo.

Yo, que complací al cinismo,

sobornando a quien me amara.

 

Yo: exigente y despiadado,

con nadie como conmigo.

Yo: mi más cruento enemigo,

mi juez y mi sentenciado...

 

...me levanté esta mañana

cansado de no quererme,

de apagarme, oscurecerme

(que mi luz no encandilara).

 

Vi en el espejo mis ojos

mirándome en mi mirada,

tantas veces empañada

por mirarme con enojo...

 

Y me di ternura... Y vi,

en ese rostro cansado

que me observaba extrañado,

lo bello de lo que fui:

 

me vi ante los que han sufrido

amparando el desamparo.

Me vi veraz. Me vi honrado.

Me vi noble. Me vi erguido. 

 

Me vi alentando lo Hermoso.

Me vi reparando heridas.

Con mi sangre agradecida

me supe ingenuo y gozoso.

 

Me vi venciendo al Abismo

sin mancha ni cicatriz...

y quise hacerme feliz

honrando que soy yo mismo.

 

Que soy franco, solidario.

Que soy leal y confiable,

y que cuando envainé mi sable

aposté a lo humanitario.

 

Sin autocompasión malsana,

fui piadoso ante mi pena,

y levanté mi condena...

como el que, amando, se ama.

 

Aprecié que, pese a todo,

pese al error y al acierto,

siempre elegí estar despierto,

sin sumergirme en el lodo.

 

Y mirando mi mirada

me pedí perdón, llorando.

Y, de mirarme mirando,

Amé a ése a quien miraba.

 

Quiero empezar a regarme,

fiel labriego de mí mismo,

porque no es egocentrismo

abrir mi Esencia y mostrarme.

 

Vine a Ser. Y eso decido:

dispongo abrirme a la Vida.

¡Ya basta de tanta herida,

siendo heridor... y el herido!

 

Declaro, en el día de hoy,

no una tregua: una Amistad.

Asumo la potestad

de respetar a quien soy.

 

Por todo lo que no fui,

y por lo que hice posible,

así: imperfecto y querible,

decido creer en mí.

 

 

 

 

 

 

 
 
 
 
 
 


Primer  Anterior  2 a 4 de 4  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 4 del tema 
De: Taty Enviat: 07/11/2012 19:42

Resposta  Missatge 3 de 4 del tema 
De: ESMERANDA Enviat: 07/11/2012 20:25

Resposta  Missatge 4 de 4 del tema 
De: Cris de Arg Enviat: 11/11/2012 19:36
tarjetacris113.gif


Primer  Anterior  2 a 4 de 4  Següent   Darrer  
Tema anterior  Tema següent
 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats