Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

EL RECUERDO DE MI SUEÑO
Per molts anys, Caroly57 !
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
  
 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 
  Eines
 
General: SOLTAR NO ES ABANDONAR...
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 3 del tema 
De: vifeval  (Missatge original) Enviat: 24/05/2024 14:37
ENTREGA-09





SOLTAR NO ES ABANDONAR...

Soltar no es abandonar ni olvidar; es simplemente dejar en libertad,
ser y dejar ser, sin presionar ni ahogar, ni obligar o imponer, mucho
menos apegarse a algo que se dice tener o se cree poseer. Soltar no
implica tampoco ignorar ni dejar que la rutina y el olvido se
apoderen de aquello que es de mucho valor porque va de corazón a
corazón .

Es necesario saber conservar y valorar, sin atar, así como tampoco
olvidarnos de alimentar y darle el cuidado que merece; porque
desatenderlo y dejarlo de lado podría ocasionar darnos cuenta
demasiado tarde de lo que significaba en nuestra vida, querer verlo
cuando ya se ha ido, anhelar tocarlo cuando ya no lo tenemos, en
otras palabras perderlo y ya jamás poder recuperarlo.

Nos confiamos demasiado con aquello que sentimos nuestro, sabemos que
en el jardín existe una rosa llamada amistad, en la distancia hay un
amigo, en nuestro corazón hay un lugarcito muy especial que lo ocupa
un amor y a nuestro lado camina un ser querido; nos es muchas veces
suficiente saberlo y hasta decirlo; ¿Acaso sólo basta experimentar
esa plena seguridad de sentirnos poseedores y creer que no es
necesario nada más?

Quizás cuando queramos ir al jardín, la rosa se encuentre marchita,
se murió porque no se alimentó; y ese amigo que estaba en la
distancia, anhelando alguna vez saber de ti, se sintió abandonado y
todo cambió; de pronto ese ser querido que a tu lado caminaba muchas
veces casi sin sentirlo, se fue, su vida terminó; y ese amor que
tanto te llenaba, entregó todo lo que tenía y al no sentirse
correspondido, se acabó, la rutina lo mató.

Porque aunque el amor y la amistad son incondicionales, nacen, crecen
y se producen dentro de corazones humanos, que necesitan sentir para
vivir, retroalimentarse para seguir; no es suficiente saberlo, hay
que experimentarlo para realmente creerlo; por eso es que no podemos
acomodarnos con el decir todo aquello que tenemos, hay que por sobre
todas las cosas cuidarlo, valorarlo, cultivarlo, sin ahogarlo ni
abandonarlo; sin saturarlo ni olvidarlo; no es responsabilidad de uno
solo, hace parte de aquellos que le dan vida a esos sentimientos…

Suelta pero no abandones, libera pero no ignores, confía en lo que
tienes, pero no pienses que sobrevive solo y así tal cual se
mantiene; en el valorar, cuidar y conservar el equilibrio está el
secreto para que permanezcan siempre renovados y vivos esos
sentimientos, que son los que dan al vivir y existir su sentido.

Kary Rojas










Primer  Anterior  2 a 3 de 3  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 3 del tema 
De: UTOPIA Enviat: 24/05/2024 15:32

Resposta  Missatge 3 de 3 del tema 
De: TriniBenitez Enviat: 24/05/2024 20:16


 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats