Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

LA CUBA DEL GRAN PAPIYO
Per molts anys, TATIS-7 !                                                                                           Per molts anys, Tatisverde !
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 Conociendo Cuba 
 CANCION L..A 
 FIDEL CASTRO.. 
 Fotos de FIDEL 
 Los participantes más activos 
 PROCLAMA AL PUEBLO DE CUBA 
 
 
  Eines
 
General: QUE RAZON TENIA!!
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 2 del tema 
De: ♥ SuaveQuel ♥  (Missatge original) Enviat: 23/08/2012 01:30
 
ADIOSALAYER_1x1.jpg

 
 

QUE RAZON TENIA¡

 

 

¡A ustedes los presentes!
¡A ustedes los ausentes!

¿Saben? Venía de mi casa, abordé el camión, tomé el asiento
junto a la ventana, alguien me tomó del hombro, pronunció mi nombre
y yo con asombro recordé su cara.


¡Qué tal Maestro! ¡Quién lo hubiera dicho ¡
¡Ya han pasado muchos años!

Ha cambiado, veo que ha dejado sus mejores tiempos,

sus gratos momentos en aquella aula.

Mírese, cansado… ¡Ya anda con bastón!
¿Usa lentes? ¡Ya esta jubilado! Pero, pero si fue casi ayer
cuando con sus manos abría nuestros ojos y nuestras conciencias.

¡Sí! Usted que con gran paciencia despertaba sueños, creciendo
en cada uno de nosotros, sembrando esperanzas bajo de su sombra!
Mostrándose en pleno como un ser humano, porque le dolía nuestro
dolor, le angustiaban nuestras penas, gastaba horas…
Mientras blanqueaba su pelo nuestra rebeldía.

Pero lo confieso, llegamos a odiarlo por sus letanías,
por aquella necedad de hacer las cosas ¡Bien hechas!

¡Viejo loco!
¡Cómo nos joroba! ¿Por qué no se enferma?

¡No, ahora no se ría, porque en aquel entonces nos cegaba el
tiempo la poca cordura!¡Ah! ¡Que por nacimiento éramos inteligentes!
¡Que sus enseñanzas eran solo en vano! Mientras ansiosos
aguardábamos el timbre que nos salvaría de estarle escuchando.

¡No se diga cuando usted faltaba! ¡A que salvadota!
Porque la tarea estaba incompleta o no la habían llevado.
¡Ojalá y nunca volviera! ¡O que nos pongan a otro de esos que
no hacen ya nada…!


¡Cómo el maestro del año pasado que era rete cuate, que nos
dejaba solos haciendo desmanes. ¡Uuuuh! Y la maestra que era
buena onda,límese y límese las uñas para verse bella.

¡Nooo, todo cotorreando! ¡Ignorantes siempre de su sacrificio!

Creo que más de alguna vez lo vimos llorando,

usted aparento ser inmutable.

¡Duro! Dueño de esa voz que enchinaba los adentros.

¡Supérense! ¡Luchen! ¡No crezcan mediocres!

¡Lo que hayan de ser sean lo mejor y los mejores! ¡Que pálidas
voces sean un mismo canto! Así cada año nos dejo partir,
salió de nuestras vidas dejando sus pasos, recogiendo rosas y
grandes cosechas.

Hoy, hoy nos reencontramos ¿Pero esta llorando? ¡No maestro!
Deje consolarme en su anciano pecho que casi deshecho de
recuerdos lleva! ¡Déjeme abrazarle por a quellos días que
siempre se fueron! ¡Quien lo hubiera dicho!
Hemos ya cambiado, veo que ha dejado sus mejores tiempos.


¿Se marcha? Antes que se vaya déjeme decirle…
Creo que nunca es tarde para dar las gracias!
¡Porque fue mi ejemplo! ¡Y que razón tenía!

¡A ustedes los ausentes ¡
¡A ustedes los presentes!
 
 

a/d



ADIOSALAYER_3x1.jpg


Primer  Anterior  2 a 2 de 2  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 2 del tema 
De: Ruben1919 Enviat: 23/08/2012 11:52
¡Supérense! ¡Luchen! ¡No crezcan mediocres!


 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats