Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

Abuelos Modernos
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 AbuelosModernos.com 
 Accesorios p/trabajar y diseñar 
 Clases 
 Imágenes p/Mensajes 
 - JUEGOS - 
 Nuestra Cocina 
 Presentaciones 
 PROGRAMAS UTILES - por MAOM 
 
 
  Eines
 
General: BUENOS DÍAS
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta  Missatge 1 de 2 del tema 
De: SAJA  (Missatge original) Enviat: 10/12/2010 06:40
 

voir l'image en taille réelle





 "Añoranzas... que llegan siempre en noches tan vacías, confunden y son casi una agonía... " Así dice un tema musical y qué real es esto. Añorar algo que ya no tenemos nos hace caminar por esos corredores oscuros del alma que nunca imaginamos visitar.

Anhelar aquello que ya no tenemos aumenta el dolor, produce un desasosiego interior, un dolor en el pecho, algo así como angustia...

Todos en algún momento de nuestras vidas sentimos añoranzas.
¡Qué difícil es afrontar ese momento en que estando solos la mente comienza a pasarnos esas películas!... Se asemeja a cuando pasan los años y nos sentamos a mirar esas fotos de familia, y vemos los rostros llenos de juventud de nuestros seres queridos, y en cada foto también se reproduce un pedacito de nuestra historia y en esa historia quizás ya muchos de quienes nos acompañaban no están a nuestro lado en el presente. Cerramos el álbum y siempre nos queda la sensación de haber compartido un instante nuevamente con ellos pero cuánto daríamos por repetir los momentos felices, por revivir a aquellos que amamos y que ya no están, por recuperar a ese ser que nos hizo vibrar y que nos enamoró y que decidió seguir su vida por otro camino...

La añoranza se hace presente y pesa, duele, lastima muchas veces y hasta puede hacernos llorar... Es una sensación intensa que íntimamente nos dice:
Ven... Vuelve...Rescátame... No sé qué hacer con mi vida!.

Es como caminar y alejarse de un sitio querido y bello y saber que cada paso que damos nos aleja más y más y que al girar la cabeza y mirar atrás aquello tan enorme, tan mágico, tan único, tan extraordinario pasa a ser un punto
diminuto perdido en el horizonte.

Dejemos que la añoranza nos visite, pero cuando sintamos que esa película nos entristece demasiado, que nos aprieta la garganta, y nos hace sentir ahogados, apaguemos el reproductor y miremos hacia adelante, porque tenemos un gran regalo en nuestras manos:
Se llama Presente y clama por nosotros al vernos perdiendo estos preciosos minutos parados en esa estación de nuestra vida que es el pasado.
Autora: Graciela De Filippis

voir l'image en taille réelle


Primer  Anterior  2 a 2 de 2  Següent   Darrer  
Resposta  Missatge 2 de 2 del tema 
De: Maomcr Enviat: 10/12/2010 22:28
Gracias


 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats