Pàgina principal  |  Contacte  

Correu electrònic:

Contrasenya:

Inscriviu-vos ara!

Heu oblidat la vostra contrasenya?

CAFEZAMBEZE
 
Novetats
  Afegeix-te ara
  Plafó de missatges 
  Galeria d’imatges 
 Arxius i documents 
 Enquestes i Tests 
  Llistat de Participants
 INICIO 
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
 
 
  
  
  
  
  
  
  
  
  
 
 
  Eines
 
General: GENTE DA MINHA TERRA NA CANTINA DO MATO
Triar un altre plafó de missatges
Tema anterior  Tema següent
Resposta Eliminar Missatge  Missatge 1 de 1 del tema 
De: misabelantunes1  (Missatge original) Enviat: 10/11/2007 14:42
Mirinda, capulana colorida envolvendo o corpo esbelto, solta risadas, cristalinas, abafadas pelo tilintar das pulseiras que, lhe cobrem os pulsos e abre os olhos de espanto, para a m찾o cheia de len챌os que o cantineiro espalha sobre o balc찾o.

Este verde, aquele vermelho, o outro amarelo, mais outro, aquele ainda…

As mãos untadas de “vaseline”, para amaciar as calosidades provocadas pela enxada, dobram e desdobram, com arte, os pedaços de pano que vai colocando na cabeça, em frente ao espelho.

- Linda, Mirinda, está linda, digo-lhe eu. Tu és a mulher mais bonita da Angónia. Como pode o teu marido ter outras mulheres?

Solta-se-lhe o riso e responde, segura de si:

-Menina, eu sou a “ mulher grande”, a primeira. Todas as outras trabalham a machamba, para o celeiro da família. Os meus filhos estão sempre em primeiro lugar, a minha palhota é a maior e é comigo, que ele vem beber e dançar na cantina do branco.

Coloco mais um disco a tocar. Mirinda dan챌a, dan챌am todos e eu também.

Esta é a gente da minha terra. E como eu gosto dela!

Que me importa quantas mulheres tem o Cebola, se a Mirinda lhe sorri, com olhar terno e dança, dança…
Isabel


Primer  Anterior  Sense resposta  Següent   Darrer  

 
©2025 - Gabitos - Tots els drets reservats